Jak nauczyć dziecko samodzielnego spania?

Nauka samodzielnego spania jest bardzo ważna, gdyż dzięki temu uczymy nasze dziecko, że musi spać oddzielnie, że ma własne łóżko i to w nim ma spać. To bardzo trudne i wymaga dużej cierpliwości. Dzieci potrzebują często dużo czasu, aby przekonać się do samodzielnego spania. Ważne, aby być konsekwentnym w swoich decyzjach. Jeśli coś ustaliliśmy z dzieckiem, trzymajmy się tej decyzji.

W jaki sposób sprawić, by dziecko chciało spać oddzielnie?

Należy zaznaczyć, że nie istnieje na to idealny moment. Nie ma reguły wiek dziecka, choć istnieje powszechna opinia, że należy to zrobić jak najwcześniej. W momencie, gdy będziemy zwlekać z tą decyzją, wtedy znacznie trudniej będzie przekonać dziecko, że ma samo spać.

Kiedy więc najlepiej jest to zrobić? Uważa się, że najlepszym momentem jest wiek pomiędzy dziesiątym a szesnastym miesiącem życia dziecka. Trzeba poświęcić na to czas, nie stanie się to już pierwszego dnia, kiedy podjęliśmy decyzję o tym, że dziecko będzie spało samodzielnie.

Należy nastawić się, że potrwa trochę czasu, zanim dziecko będzie chciało samo zasypiać. To dla niego bardzo wielka zmiana i rewolucja, więc musimy cierpliwie czekać na efekty naszych działań.

W jaki sposób nauczyć dziecko samodzielnego spania?

Istnieje kilka sposobów na to, by sprawić, że dziecko nauczy się samodzielnie zasypiać i będzie samo spało w swoim łóżeczku. Co zatem należy zrobić? Pierwszym krokiem jest przygotowanie dziecka do tego. Tutaj liczy się metoda małych kroczków.

Powoli należy oswajać dziecko z myślą, że musi spać oddzielnie w swoim łóżku. Jeżeli maluch nie chce zostać sam w pokoju i spać oddzielnie, wtedy należy zostać z nim w pokoju, ułożyć go do snu, pocałować, przytulić, przeczytać bajkę na dobranoc bądź zaśpiewać kołysankę.

Dziecko będzie spokojniejsze, będzie czuło się bezpieczniej, bo nie będzie czuło się samo. Bardzo pomoże mu na tym etapie obecność któregoś z rodziców. Następnie można położyć się obok dziecka, ale bardzo istotne jest, aby nie kłaść się z nim razem w łóżku, ale obok, czyli najlepiej gdzieś na materacu obok jego łóżka albo na krześle. Dzięki temu dziecko czuje nasza obecność i ma nas w zasięgu swojego wzroku.

Ważne jest, by z czasem odsuwać krzesło bądź materac dalej, należy odsuwać się coraz bliżej do drzwi, w ten sposób dziecko przyzwyczaja się do dystansu. Tak więc z początku jesteśmy blisko dziecka, po paru dniach siedzimy nadal z nim w pokoju podczas zasypiania, ale mamy większy dystans i siedzimy bliżej wyjścia. W końcu wychodzimy całkowicie z pokoju, w którym śpi dziecko, ale zostawiamy uchylone drzwi.

Dzięki temu maluch czuje naszą obecność, wie, że nie jest samo  w domu, słyszy rodziców w innym pomieszczeniu. Należy pamiętać także, by w czasie usypiania dziecka nie mówić nic, starać się je uciszać  i skłaniać do tego, aby zasnęło, należy tez unikać kontaktu wzrokowego. Gdy dziecko poczuje, że może pozwolić sobie na rozmowę, będzie zagadywało, zadawało mnóstwo pytań, dlatego bardzo ważne jest, aby nie pozwolić na to.

Jak poradzić sobie z wymówkami dziecka, które nie chce zasnąć

Również dobrze jest pamiętać, że gdy dziecko nie chce spać, szuka wiele wymówek, dlatego ważne jest, aby przed pójściem spać zadbać o to, by dziecko było najedzone, skorzystało z toalety tuż przed spaniem oraz by mieć przy sobie picie, w razie gdyby  dziecko poinformowało nas o tym, że jest spragnione. Trzeba pamiętać, aby nauczyć dziecko, że jego wymówki nie będą działać i musi zasnąć.

Bardzo pomocne są rytuały, które pomagają dziecku zasnąć. Głaszczmy je po głowie, przytulajmy, pocałujmy je czule, podrapmy po pleckach, to pomoże dziecku się uspokoić. Bardzo duże znaczenie mają również warunki w jakich dziecko zasypia, więc zadbajmy o to, aby miało wygodnie, aby w pokoju, którym zasypia nie było zbyt ciepło.

Najlepszą temperaturą do spania jest temperatura wynosząca 20-22 stopnie Celcjusza. Bardzo ważna jest również wygodna piżamka, która ma odpowiedni materiał, nie gryzący.  Te wszystkie rzeczy bardzo wpływają na naukę samodzielnego spania.